Mały, nowy przyjaciel został z nami.
Wabi się po prostu Kicia bo żadne imię się nie przyjmuje gdy do niej mówimy, jest małą kicią, irytującym a zarazem kochanym szatanikiem z zadziornym charakterem. Jednak kiedy ma ochotę na pieszczoty nie daje spokoju, a poziom mruczenia przechodzi w dźwięk podobny do silnika traktora, wyjątkowo charakterystyczny i pomimo całego swojego uroku, czasami męczący (zwłaszcza o 3 w nocy;-).
Kicia to przezabawna istota, która walczy z niewidocznymi muchami, poluje na wszystko co się rusza i wspina się po ścianach...
Nie daje się pogłaskać jeśli nie ma na to ochoty (80% czasu), jest niezłą akrobatką i wygląda przesłodko gdy śpi.
Już wiem, że preferuję psy, ich zachowania potrafią być bardziej kontrolowane przez człowieka i są zdecydowanie bardziej skłonne do głaskania i przytulania, ale kot to zwierzę fascynujące, dzikie i intrygujące i obserwowanie jego zachowań staje się nieraz atrakcyjną formą spędzania czasu;-).
No w każdym razie, jest z nami, ma się dobrze, rośnie powoduje skrajne emocje, ale suma sumarum pokochaliśmy ją:-).
